આત્મ-રોષ

પ્રિય મિત્રો…ગઇ 18 તારીખે મે મારી જીંદગીની પ્રથમ રચના આપ સૌ સમક્ષ મુકેલી અને આપ સૌએ ખુબ સારો પ્રતિભાવ આપ્યો  અને મને પ્રોત્સાહીત કર્યો… એ કાવ્ય લખ્યા બાદ બે માસ વિત્યા પછી બીજુ કાવ્ય લખાયેલુ ..અને તેનો વિષય  છે તે વખત ના વડાપ્રધાન સ્વ.ઇન્દીરા ગાંધી… કેમ કે તે વખતે તેમનો રોફ જબરજસ્ત પ્રવર્તતો હતો.. અને અમે મીસામાં જેલમાં રહીને અકળાતાં હતાં.. અને તે વખતનો મનમાં જે રોષ હતો તે મારા આ કાવ્યમાં પ્રગટ થાય છે …આ કાવ્યનુ નામ છે….”આત્મ-રોષ”

અરે ! આ વિધીની વિચિત્રતા
હવે તો ઝંખવાઇ પડી છે પવિત્રતા
અને રહી છે ક્યાં હવે સ્વતંત્રતા
ચારે તરફ પ્રસરી ઉઠી છે પરતંત્રતા.

ખબર નથી આસુરી છે કે દૈવીકોપ
વિધી એક દિ આપશે છેલ્લો ઑપ
હાલ તો લોકશાહી નો છૂંદાય છે રોપ
મા-દીકરાનો અજબ વર્તાય છે રોફ.

સાધન સત્તાના મદમાં છુટ્યુ છે જીભનું નાડું
હાલતો તેમનુ વેતરાય છે ,વેતરાશે કોક દિ’આડું
કાલ હતી,આજનથી,કાલ આવશે, અટકશે તેમનુ ગાડું
અમે તો જીવ્યાં કારાવાસમાં,તેમને જીવવું લાગશે ખારુ.

સુખના વિતાયા દિવસો રહી દૂર સ્વજનથી
મનની મુરાદ બર કરવા ડગ ભર્યું છે મનથી ,
એક દિ’ ઉતરશે,સ્વર્ણ-પ્રભાત અંબરેથી
વળતાં થાશે ત્યારે પાણી શાસકના ઉંબરેથી.

પોતાની જાત છુપાવી કરે એ બદનામ અમને
સમય નથી હાલ ,સહ્યી રહ્યાં છીએ કમને
પરચો અખંડ શક્તિનો જોયો નથી હજી તમે,
સમય આવવાદો-ગણી ગણી બતાવશું અમે.

ગમ નથી અમને જેલનો કે સ્વજનનાં પ્રેમનો
ગમ છે માત્ર અમને તો આ બાઇ ના મદમસ્ત ઘેનનો.